Transport żywności – jakie reguły obowiązują przewóz w ramach konwencji ATP?

Transport żywności jest obwarowany wieloma warunkami. To konieczność, jeśli mięso, warzywa czy też owoce mają zachować odpowiednią jakość. Reguły postępowania z żywnością podczas przewozów wyznacza m.in. konwencja ATP. Jakie zasady wprowadza?

Konwencja ATP – co to? Czego dotyczy? Kogo i kiedy obowiązuje?

Konwencja ATP została powołana do życia w 1970 r. w Genewie. Jej twórcom przyświecały dwa zasadnicze cele – poprawa warunków transportu żywności łatwo psującej się oraz ujednolicenie standardów przewozu produktów o krótkim terminie przydatności. Do 2018 r. przystąpiło do niej 50 krajów z Europy i Azji, w tym w 1984 r. także i Polska. Podpisując umowę, każde państwo zobowiązuje się do utrzymywania odpowiedniej jakości przewożonej żywności oraz rozwoju handlu międzynarodowego w tej materii.

Umowa ATP dotyczy żywności łatwo psującej się na trasach międzynarodowych. Obowiązuje w przypadku przewozu produktów mrożonych i artykułów o krótkim terminie przydatności transportowanych w naczepach typu chłodnia. Ma moc wiążącą w przypadku:

  • transportu samochodowego,
  • transportu kolejowego,
  • transportu morskiego pod pewnymi warunkami (np. jeżeli odległość przewozu jest mniejsza niż 150 km, a ładunki są dostarczane bez przeładunku przy pomocy środków transportu wykorzystywanych do przewozów lądowych).

Grupa Robocza ONZ znana pod nazwą WP11 ustawicznie aktualizuje konwencję i regularnie uaktualnia jej załączniki. Pozwala to stale podnosić jakość transportu łatwo psującej się żywności, która wymaga szczególnej troski.

Jakie zasady przewozu żywności wprowadza konwencja ATP?

Konwencja ATP reguluje wiele kwestii związanych z transportem łatwo psującej się żywności na trasach międzynarodowych. Określa ona m.in.:

  • temperaturę, w jakiej należy przechowywać i przewozić artykuły spożywcze o krótkiej przydatności,
  • wyposażenie oraz warunki techniczne, jakie muszą spełniać wykorzystywane pojazdy, naczepy i kontenery,
  • zasady kontroli, które ułatwiają utrzymanie określonych standardów i pomagają szybciej wykryć ewentualne nieprawidłowości,
  • procedury i sposoby pomiaru warunków, w jakich znajdują się przewożone produkty,
  • szczegóły dotyczące opakowań transportowych.

Dla przykładu, ryby – z wyjątkiem żywych, wędzonych, solonych lub suszonych – muszą być przewożone w lodzie i temperaturze +2 st. Celsjusza. Z kolei produkty mleczne, takie jak jogurt, kefir, śmietana czy też twaróg, należy transportować w temperaturze +4 st. Celsjusza, a czas przewozu nie może być dłuższy niż 48 godzin.

Przepisy konwencji ATP zabezpieczają producentów i konsumentów przed niezachowaniem przez przewoźników odpowiednich standardów przy transporcie szybko psującej się żywności, co mogłoby skutkować nie tylko stratami finansowymi i wizerunkowymi w przypadku firm, lecz nawet zatruciem pokarmowym w przypadku odbiorców końcowych.

Za niedopełnienie obowiązków w zakresie zapewnienia odpowiednich warunków podczas transportu grożą przewoźnikom kary finansowe. Co więcej, kraj będący stroną umowy ATP może nawet zakazać wwozu na swoje terytorium produktów, które nie spełniają określonych wymogów. Innym razem zostaną one poddane skrupulatnej kontroli sanitarnej, aby możliwe było ich dopuszczenie na rynek.

Transport żywności szybko psującej się – dlaczego warto powierzyć go fachowcom?

Transport żywności szybko psującej się to ogromne wyzwanie logistyczne. Ważne jest nie tylko zapewnienie przewożonym artykułom odpowiednich warunków, ale również pilnowanie czasu przewozu. Nie może on przedłużać się w nieskończoność, gdyż negatywnie wpłynie na stan artykułów.

Dlatego organizację transportu towarów o krótkim terminie przydatności warto powierzyć specjalistom z doświadczeniem. Zadbają oni o wszelkie szczegóły związane z przewozem – załatwią niezbędne formalności, dobiorą odpowiedni pojazd i opracują optymalną trasę. W efekcie ładunek bez przeszkód, w optymalnym stanie i w zgodzie z zapisami konwencji ATP dotrze do odbiorcy.